Cechy oraz kryteria diagnostyczne anoreksji

Chorobliwy lęk przed otyłością.
Spora część chorych jest wrażliwa na punkcie swojej wagi, boi się przytyć lub stosuje kontrolę nad ilością przyjmowanych pokarmów. Mobilizowani przez lęk, stosują metody prowadzące do utraty wagi ciała. Większość z nich ogranicza ilość spożywanych pokarmów, zwłaszcza tych zawierających tłuszcze oraz węglowodany. Często rezygnują z czerwonego mięsa lub przechodzą na wegetarianizm. W tym samym czasie dochodzi u nich do znacznego zmniejszenia ilości zjadanego pożywienia, co prowadzi do spadku wagi ciała, często o ponad 15%. Zachowania osób cierpiących na anoreksję różnią się, przy anoreksji typu bulimicznego często występują: prowokowanie wymiotów, zażywanie dużych ilości środków przeczyszczających i moczopędnych oraz wyczerpujące ćwiczenia fizyczne.


Kryteria diagnostyczne

Możemy podejrzewać anoreksję, gdy osoba:

• przeżywa silny lęk przed przybraniem na wadze lub otyłością, nawet jeśli ma niedowagę,

• nie chce utrzymać wagi w granicach normy dla swojego wieku i wzrostu, co nie jest spowodowane żadnym schorzeniem fizycznym ani psychicznym;
  

• jej BMI jest równy lub mniejszy od 17,5;
  

• nieprawidłowo ocenia wagę własnego ciała, wymiary i sylwetkę;
  

• lekceważy skutki nagłego spadku wagi;
  

• w okresie dojrzałości płciowej (po okresie pokwitania) cierpi na wtórny brak miesiączki w ciągu co najmniej 3 miesięcy;
  

• spożywa posiłki w samotności (ze wstydu przed innymi);
  

• gotuje dla innych tzw. "zdrowe posiłki";
  

• uprawia intensywne ćwiczenia fizyczne;
  

• kłamie o ilości zjedzonych posiłków;
  

• główny temat rozmów z osobą chorą to jedzenie, kalorie, zawartość tłuszczu w produktach i diety.