niedziela, 27 stycznia 2008
Anoreksja
Przebieg i skutki
Anoreksja jest chorobą śmiertelną, jest to niepodważalny fakt, a ten, kto twierdzi inaczej jest zwyczajnie podejrzany. Anoreksja prowadzi do śmierci przez wycieńczenie. Pozbawienie organizmu budulca, siły do życia prowadzi początkowo do pojawienia się anemii, kolejno osłabione zostają poszczególne narządy wewnętrzne – serce, nerki, wątroba itd. Również na zewnątrz organizmu można zauważyć istotne zmiany. Ciało pozbawione witamin powoli niszczeje – paznokcie stają się bardziej łamliwe, włosy matowieją, zaczynają wypadać, pogarsza się wzrok, koncentracja, chory opada powoli z sił. W trakcie choroby pacjent staje się coraz bardziej powolny, pedantyczny w trakcie przygotowywania posiłków i ich spożywania. Pojawia sie również brak dbałości o strój, porządek otoczenia. Człowiek stopniowo zanika, ciało pozbawione mięśni powoli opada z sił i zanika w nim życie.
Leczenie
Dlaczego reakcja otoczenia jest tak ważna? Ponieważ chory nie zdaje sobie sprawy z tego, że jest chory, że jego działania wpływają negatywnie na jego ciało i życie. Kiedy spogląda do lustra nie widzi tego, co jego otoczenie, czyli wychudzonego ciała, wystających żeber, tylko grubasa, którym często nigdy nie był. Leczenie jest zazwyczaj długotrwałe, zdarza się, że i nieskuteczne. Bez przekonania chorego, że potrzebna jest pomoc, że coś jest nie w porządku, nikt nic nie zdziała.
Zazwyczaj stosuje się terapię psychologiczną, która ma za zadanie przede wszystkim zwrócenie choremu uwagi na jego problemy i nauczenie go radzenia sobie z nimi. Najtrudniejszym procesem w drodze do wyzdrowienia jest otworzenie się na pomoc, a ze strony terapeuty jest to dotarcie do świadomości chorego. W skrajnych przypadkach stosuje się przymusowe leczenie w postaci dokarmiania zastępczego (kroplówka) i dokarmiania na siłę, połączone z terapią psychologiczną. W Polsce w takich wypadkach, gdy chory nie zgadza się na leczenie, potrzebna jest zgoda sądu na interwencję i jednoczesne pozbawienie chorego prawa do samostanowienia o sobie.
Skutki uboczne leczenia
Leczenie anoreksji to zmuszanie chorego do jedzenia, a w przypadku tej choroby pojawienie się kontroli także w tej sferze życia dodatkowo frustruje i nic nie zmienia. Zazwyczaj na etapie, w którym rodzina jeszcze jest przekonana o sprawowaniu kontroli nad chorym pojawia się u chorego tymczasowa bulimia. Chory ukrywa jedzenie, a jeżeli jest zmuszony do jego spożycia – natychmiast usuwa je z organizmu poprzez wymioty i/lub środki przeczyszczające. Na pewnym etapie anoreksja i bulimia uzupełniają się, ta druga staje się alternatywnym sposobem „dbania” o siebie.
anoreksja
Można rzec, że anoreksja jest choroba cywilizacji. Prawdą jest, że istnieją plemiona, w których ideałem piękna jest wychudzone ciało, jednak jest to niezwykła rzadkość i zdaje się, że częściej w trakcie wędrówki po ziemiach leżących poza wpływami cywilizacji zachodu napotkamy idealnie grube kobiety, aniżeli chude. Środki masowego przekazu, autorytety szczególnie w kwestii mody i image'u wpływają na sposób postrzegania siebie i świata u wszystkich ludzi, nie tylko młodych. Ważnie jest, by nauczyć się rozdzielać informacje ważne, od tych, które mogą mieć na nas destruktywny wpływ. Na anoreksję może zachorować każdy, niezależnie od wieku, rasy, płci, a także wyznania.
piątek, 25 stycznia 2008
czwartek, 24 stycznia 2008
Bulimia i anoreskja jako choroby cywlizacyjne XXI wieku
blog
Ten filmik warto obejrzeć
http://veniti.blog.onet.pl/ blog, choć nie jest już kontynuowany warto przeczytać. Ostatni wpis pochodzi z przed roku napisała go matka autorki bloga.
Ten blog skłania do przemyśleń co ta choroba potrafi zrobić...
Anoreksja to przyjaciółka śmierci, która przychodzi do kogoś,
i nic porucz niej nie jest ważne.
Kiedy ktoś się jej znudzi odchodzi.
A kiedy świat staje się ważny jest już za późno na zmiany
i zjawia się śmierć koleżanka anoreksji.
zdjęcie:źrudło
wtorek, 22 stycznia 2008
jak żyje się z piętnem anoreksji i bulimii?
Starving For Perfection – głodowanie dla perfekcji
Pro-ana jako ideologia ma oczywiście swoje hasła, jednym z nich, głównymjest zdanie Christophera Marlowe,quod me nutrit me destruit – "to, co mnie żywi, niszczy mnie". Można je często zobaczyć wytatuowane na sakurze razem z czarnym znakiem x.
Osoby, które „wyznają” pro-ane często mają niską samoocenę, zaniżoną własną wartość, nie mogą znieść widoku swojego ciała w lustrze. W tej ideologi pucz nienawiści do swojego ciała występuje ruwnierz nienawiść do jedzenia, chorzy „wyznający” tą ideologię uważają je za całkiem zbędne. Osoby chore motywację, która jest ważna znajdują na stronach internetowych, na których można znaleźć modelki, aktorki, które chorują, bądź chorowały na anoreksję jak, np. Kate Moss, Calista Flockhart, Mary-Kate Olsen a także Twiggy – modelka, od której 40 lat temu zaczął się trend na kobiety w rozmiarze XS. Motywacją mogą być również teksty, piosenki,cytaty albo zdjęcia otyłych osób, do których chorzy czują obrzydzenie i nie chcą wyglądać tak jak Oni. W pro-anie chorzy widzą sposób na szczęśliwe życie i osiągnięcie ważnego dla siebie celu. Autorzy stron Pro-ano podkreślają, że ideologia ta jest niebezpieczna dla zdrowia, równocześnie namawiając do głodowania podając przy tym szereg powodów, dla których jednak warto to robić. Tym samym widać, że nie odstrasza to „wyznawców” tej ideologii, którzy uparcie, wręcz fanatycznie chcą i dążą do celu jakim jest szczupła sylwetka.
A oto powody z jakimi na tych stronach można się spotkać:
40 powodów, dla których warto być chudym
1. By dumnie i prosto kroczyć ulicami i śmiać się innym prosto w twarz
2. Możesz iść do sklepu kupić bluzkę, która ci się podoba a jest tylko w jednym "małym" rozmiarze
3. By stanąć przed lustrem nago i powiedzieć z uśmiechem na twarzy "chude jest boskie"
4. Mama i ojciec nie ględzą ci ze wyglądasz jak prosiak
5. Nie wstydzisz się pokazać w kostiumie kąpielowym
6. Masz więcej energii i siły witalnej
7. Cieszysz się, kiedy po miesiącach odchudzania nosisz rozmiar 32 a nie 46
8. Każdy prawi ci komplementy jak świetnie wyglądasz
9. Czuje się dobrze w swoim ciele
10. Czujesz się dowartościowana, kiedy patrzy na ciebie gruba baba a ja wzrok mówi, "ale ona jest chuda, ja tez chcę"
11. Jesteś idealna
12. Możesz ubrać to, co chcesz i nie wyglądasz grubo, wszystkie ciuchy świetnie leżą
13. Wszyscy ci zazdroszczą
14. Czujesz się dowartościowana - znasz swoją wartość i moc - wiesz na ile cię stać
15. Chudsza = lepsza
16. Jedzenie kosztuje
17. Wraz z ubytkiem wagi wzrasta pewność siebie
18. Nie masz już "tego problemu"
19. Masz kości "na wierzchu" a to jest piękne
20. Czujesz się lekko i dobrze ze sobą
21. Nie masz obrzydliwych fałd tłuszczu i możesz nosić obciśle ubranka 22. Nie wstydzisz się nagości
23. Nie toczysz się po chodniku
24. Jesteś pewna siebie
25. Twój facet nie sapie podnosząc cię
26. Nie masz strachu przed dotykiem
27. Czujesz, że panujesz nad jedzeniem, nad sobą, nad swoim ciałem, że masz siłę
28. Jesteś kimś dla siebie samej
29. Umiesz spojrzeć w lustro i powiedzieć jest dobrze
30. Możesz popracować jako modelka, kiedy kasy brak...
31. Możesz bez problemu przejść np. Pomiędzy ciasno ustawionymi krzesłami
32. Nie zazdrościsz chudszym
33. Ludzie mają cię za perfekcjonistkę, bez jednego włoska na bluzce, albo pyłku po cieniu do powiek na policzku
34. Śliczne ciuszki w rozmiarze XS nie leżą na dnie szafy tylko idealnie na tobie.
35. Wszyscy zazdroszczą ci takiej silnej woli
36. W lecie jest ci chłodno, a w zimie zawsze można włożyć cieplejszą kurtkę
37. Ludzie patrzą na ciebie inaczej. I lepiej oceniają. Zdecydowanie
38. Jakie oczęta robią ludzie, którzy widzieli cię wcześniej przed "dietą"
39. Nie tracisz czasu na żarcie
40. By wreszcie być szczęśliwym...
Podczas szukania materiałów odwiedziłam wiele strona o tej tematyce i tych za i tych przeciw. Nie zwracając uwagi na informacje w nich zawarte spostrzegłam, że ta choroba naprawdę niszczy. Porównując pierwsze posty na blogach (osób które są najczęściej na własne życzenie niestety chore) można spostrzec różnice w ich sposobie pisania. Na początku pełne życia i radości posty wyglądają kolorowo (pojawiają się różne czcionki,e-motki, zdjęcia). później posty są coraz krótsze ograniczają się do podania wagi poinformowaniu dlaczego tak długo nie pisały i oczywiście co zjadły. Na tym się kończy. Radnych kolorów co najwyżej jakieś zdjęcie anorektycznej modelki.
niedziela, 20 stycznia 2008
Chorzy na anoreksje i bulimie a akceptacja społeczna
sobota, 19 stycznia 2008
Coś o bulimii.
Czy zagrożenie bulimią wzrasta?
Bulimia psychiczna występuje częściej niż anoreksja. Istniejące dane wskazują, że zaburzenie to dotyka 1% wszystkich adolescentek i młodych kobiet. Wśród osób, u których istnieją częściowe i niepełne objawy rozpowszechnienie sięga nawet 8%. Początek zachorowania ma miejsce najczęściej później niż u chorych z anoreksją - w wieku 18-24 lat. Coraz więcej badaczy skłania się do poglądu, że zagrożenie bulimią w ostatnich dekadach istotnie wzrosło; przeważa pogląd, że coraz więcej młodych kobiet zapada na to zaburzenie.
Objawy charakterystyczne i mniej charakterystyczne
W odróżnieniu do chorych na anoreksję pacjentki z bulimią częściej zgłaszają się do lekarza pomoc. Jednym z czynników wpływających na szybsze podejmowanie decyzji o poszukiwaniu pomocy jest duży dyskomfort związany z długotrwałym doświadczaniem najbardziej charakterystycznych objawów bulimii - objadania i przeczyszczania się.